Griekenland
Camperland
Reisverslag
van Wout
en Gon
Slikkerveer
20 maart - 30 mei 2007
|
De Hymer
van Wout en Gon Slikkerveer uit Sneek
19-03 Gestart in Sneek via onze
kleindochter Kim in Zwolle.
20-03
Vandaag naar de tandarts in Nijmegen. Daarna naar
Millingen a/d Rijn en voor de deur bij Jos Koonen, onze
natuurarts, gestaan. Een lekkere plek, privé, met douche
en zwembad. Onze eerste stop was in Bad Neuenahr in
Duitsland, bij het stadion met sanistation, parkeergeld
5 per dag. De weersvoorspelling was slecht, we
zijn daarom een dag blijven staan. s Middags even
de stad in, maar de aanhoudende regen lokte ons niet om
uitgebreid te winkelen, heel even een warenhuis in.
23-03 Baden-Baden
We vertrokken om 10 uur, bewolkt en natte sneeuw
onderweg. In het gebied van de Moezel was er aardig wat
sneeuw gevallen, weer een heel mooi landschap. We reden
naar Baden-Baden. Ons was een plek beloofd bij een
camperhandel met stroom enz., aldus het boekje vrije
plaatsen, niets van dit alles. Tussen de nieuwe caravans
en campers staan we dus vannacht. Geen aanrader.
24-03 Benzinepomp
Weerberichtloipen en liften heropent, sneeuwgrens 700
mtr. We rijden richting Bazel. Aan de Rijn in Bazel zou
een gedoogplaats zijn. Wij stonden er alleen, voelde niet
prettig, dan maar weer doorrijden naar Buoch aan het
Vierwoudstedenmeer, zou een goede plek zijn volgens
verslagen van anderen. Dat hebben we niet gedaan, we
stopten eerder op een plaats naast een pompstation en
restaurant met veel verlichting. Alleen, eenmaal werden
we wakker door een angstig geschreeuw, leek of er iemand
in nood was, niets aan de hand. We waren allebei
klaarwakker, geen probleem, even thee drinken en weer
doorsnurken.
25-03 Locarno
Na het ontbijt en de koffie om 10 uur vertrokken. De rit
is prachtig, al het jonge groen is er en de zon schijnt
volop. Zwitserland met zijn prachtige besneeuwde bergen
en rotspartijen. We rijden 17 km lang door de
Gotthardtunnel, gelukkig weer heropend na dat vreselijk
ongeluk jaren terug. We genieten volop! ZON! ZON! ZON! We
rijden naar Locarno aan het Lago Maggiore naar een plek
die is aangegeven in het boekje vrije plaatsen. Direct
aan het begin van de stad is er al bewegwijzering,
geweldig. In de buurt van een zwembad aan het meer,
jammerlijk gesloten. De plek ligt aan een park.
26-03 Locarno.
We hebben besloten hier in Locarno een extra nacht te
blijven we staan. Er zijn nog wel 10 campers aan de rand
van een park vlakbij het meer. We hebben rond gereden in
een treintje dat de stad doorkruiste, niet spectaculair.
27-03 Locarno-Bolognola.
Terug naar de autobaan A2 richting Lugano. Italië in.
Even van de autobaan naar Service in Lodi. Bij een
wasstraat voor autos Alles was nog afgesloten.
Water genomen. Nu verder naar overnachtingplaats
Bolognola, in boekje aangegeven, een achteraf dorp. Bij
een kerk met parkeerplek eerst even een middagdutje
gedaan. Later naar een pizzeria en op dat parkeerterrein
overnacht. Je staat altijd weer verbaasd van de
variëteiten van hun aanbod. We stonden alleen, de huizen
om ons heen waren voorzien van hekken, rolluiken en
tralies. In de verste verte geen camping. Ondanks dat
goed geslapen. Geen aanrader.
28-03 Bolognola - Fontanellato.
Richting Parma. We hebben vandaag geen autobaan genomen,
past beter bij ons, schooieren door de plaatsjes en
dorpen. Even een ALDI binnen om onze voorraad en verse
groente in te slaan. Vóór Parma werden 3 vrije plaatsen
aan gegeven. In Fontanellato staan we op een nieuw
geopend parkeerterrein met voorzieningen voor campers. De
plek is niet zoals was vermeld bij een oud kerkhof. Het
boekje geeft weinig vertrouwen. Gelukkig staat er nog een
camper bij ons. Die later ook weer vertrok. We zijn ook
de enige parkeerders. Het is dicht bij de autobaan A1
richting Bologna. We hebben net.gegeten als er een
politieauto langs komt. Wout knoopte een praatje aan om
te vragen of het pericolo gevaarlijk is/
29-03 Fontanellato - Castello st.
Pietro.
We zijn beland in Castello st. Pietro afslag Zazzaro. In
Bologna was het vanmiddag een heksenketel. Door
wegwerkzaamheden en geen goede bewegwijzering hebben we
erg moeten zoeken naar deze plek. Wout redt zich er
steeds weer uit, knap vind ik, de meesten spreken alleen
Italiaans. We staan vannacht met meerdere campers, zelfs
2 caravans en een onbewoonde camper.
30-03 Castello st. Pietro - Rimini.
We hadden overvolle wegen, richting Rimini. De aangegeven
plaats was gesloten, de tweede was bij een Bioscoop met
150 plaatsen, er waren nóg enkele campers. 5 p.d.
31-03 Rimini. - Gradana
Vandaag, zaterdag, weer een mediterraan zonnetje,
genieten, even een Conad, supermarkt in, voor
het weekend inslaan. Op weg naar het plaatsje Gradana,
iets omhoog, richting kasteel, er zijn meerdere
parkeerplaatsen, een alleen voor campers, met water en
een vuilwater loos put.
1-04 Gradana - Fano.
We waren om 6 uur wakker en besloten om lekker vroeg op
pad te gaan om de zon te zien opkomen in zee. De berg af,
richting Fano. Een parkeerplaats onderweg, om koffie te
drinken, zat vol met putten en plassen. Na een flinke
rustpauze hebben we in Fano, bij een fort, naar Buitenhof
zitten kijken, we zullen dat straks moeten missen in
Griekenland. Veel later bleek dat we alle weken
gewoon Astra konden ontvangen in Griekenland.\Na
een tevergeefse zoektocht naar een internetcafé, weer
door kleine onmogelijke eenrichtingsverkeerstraatjes,
zijn we beland in Fano. 0p een mooie vrije plaats bij een
Cimeterio begraafplaats, staan we samen met
een Fransman en een Duitser. Op de terugweg vonden
we de plek niet terug.
2-04 Fano
De voorafgaande dag van de overtocht, zijn we per fiets
en Scootmobiel opzoek gegaan naar het internetcafé. Wat
ons niet met de camper lukte, ging nu goed. We hebben op
het grote, 20 septemberplein, uiteindelijke het café
gevonden.
3-04 Fano - Ancona.
We hebben weer rustig geslapen. Na het ontbijt zijn we
richting Ancona gereden, een afstand van om en nabij 50
km. Bij de Lidl onderweg wat inkopen gedaan. Daarna op
weg naar de porto, haven. Wat een janboel. Kade 8 werd
ons gewezen, dat volgden we braaf op, op één foutje na.
Kortom we zijn er gekomen. Gelukkig waren we ruim op
tijd, zo konden we nog lekker eten maken en een tukje
doen. Aan boord mag er geen gas gebruikt worden. We
zouden vanaf 15.00 uur inschepen, dat werd 15,30u. Wout
hoorde dat er een vrachtwagen moest worden doorzocht,
vandaar. Wat een schip, we hadden al eens de overtocht
gemaakt met de caravan met een hovercraft naar Engeland,
met camper naar Schotland. Naar Noorwegen met de ferry en
diverse ponten ook met caravan en later met de camper,
maar dit is echt een flinke boot. Vergelijkbaar met een
cruiseschip. We hebben een plek aan dek 4, dicht bij de
douches, wc en lift. Het is een verrassing, dat het
Nederlandse tijd, 20.00 u, het al helemaal donker is.
Griekse tijd is een uur later. Aan boord heel prozaïs de
was in het sop en gebruik gemaakt van het gloeiend hete
water aan boord. We spraken met Nederlanders, die hadden
met hun caravan aan de zijkant gestaan. Zij hadden die
nacht slecht geslapen door schommelen van de boot en het
zeewater dat door de open gaten tegen de caravan aankwam.
4-04 Ancona - Kalogria
We werden wakker en het regende. Maar we hadden lekker
geslapen. We hadden een elektrische waterkoker op
500watt, en hebben lekker ontbeten. Daarna hadden Wout en
de Nederlander leuke gesprekken, sterke verhalen, aan
boord met een Nederlandse autohandelaar die in Athene
woonde. We werden om 15.00u gelost en reden met minder
omhaal, dan in Ancona, Richting Pirgos. Km stand 159662.
Eerst diesel getankt, bij een kleine pomp, 0,89.9
/l . Hoewel we dat al hadden gelezen, schrokken we van de
Griekse aanwijsborden, maar die waren nog in de meeste
gevallen met 2 lettertypes. We namen de afslag Lapas om
aan de beach bij Kalogria te overnachten, naast 2
campers, één was een Duitser die de route al eens
eerder had gereden en ons behulpzaam wilde zijn met zijn
aangetekende vrije plaatsen van de vorige keer. De weg
naar het strand was verrassend afwisselend, met moerassen
en pijnboom bossen. De koeien, alleen zwervend in kuddes,
staken de weg over. Om 16.30 stonden we aan het strand,
het onweerde heftig. Hier en daar stonden grote plassen
water.
5-04 Kalogria - Kastro en Killni
We vertrokken om 11 uur richting Pyrgos. In Lehena namen
we de afslag naar Kastro en Killni, aan het strand, net
voorbij de camping Robbinson club, er was een plateau aan
zee. Met een kantine waar je lekker kon eten. Ook was er
de mogelijkheid om toilet te legen en water voorraad aan
te vullen. Tegen betaling van 2. Dat water kon
zeker niet ongekookt gebruikt worden. Hebben we later ook
niet gebruikt voor thee. De volgende dag was het wat
schoner.
6-04 Kastro en Killni.
Het was voor het eerst echt lekker warm, we zijn een
extra nacht blijven staan en hebben buiten gezeten,
gelezen en samen Triominos gespeeld. Wij vinden dat een
leuk spel, voor de vele luie uren. Het is hier vlug van
licht naar donker, je ziet de zon heel snel ondergaan,
heel spectaculair, Wout heeft het vastgelegd op de video.
We stonden op dit terrein met alleen Duitsers, allemaal
campers en een Griek met caravan en auto.
7-04 Kastro en Killni - Katakolo.
Paaszaterdag, met een strak blauwe lucht. We vertrokken
weer ongeveer 10.30 u. We kwamen in Pirgos aan, zonder
dat we de Lidl hadden gezien, die een van de vorige
mensen ons had aangewezen, dan maar boodschappen doen in
Pirgos. Dat was weer niet te doen. De straten zijn er
nauwelijks berekend op autos en parkeerplaatsen
kwamen we niet tegen. Vlug bij een bakker een brood
gehaald. De New National Road weer terug op naar de
afslag Katakolo. Daar zagen we wel een grote supermarkt
AB. Dat werd lachen, als zelfs Wout niet weet wat
gesteriliseerde melk in het Grieks is. De bedrijfsleiding
riep zelfs de hulp in van een verkoopster, die zich redde
met Duits. Met de mededeling van Wout: melk voor
buiten de koelkast, hadden we het. Met een ritje
van 11 km stonden we in het vissersplaatje dat was
overspoeld met toeristen en dus ook alleen maar zulke
winkeltjes met terrasjes, erg gezellig. Aan de kade lagen
2 cruiseschepen waarvan een met drieduizend mensen
aanboord. De boten werden met behulp van loodsen uit de
haven geleid, leuk om te zien bij zonsondergang. Naast
ons stonden Fransen, dachten wij aan het nummerbord te
zien, maar het bleken Canadezen. In het gesprek spraken
zij zich bewonderswaardig uit over de ijverige
Nederlanders en hun kennis van zaken t.a.v. de tuinbouw.
Zij hadden er al een nacht alleen gestaan. Ze waren in
die nacht gewekt door het geschreeuw van een man die of
in gebed was, de maan aanbad, of gestoord was. (Denkelijk
ook al deze gebeden). We hadden geen tv en waren vroeg op
bed. Nou dat konden we vergeten. Het gebed?
schalde de hele avond, uit luidsprekers, over het dorp.
Tot 12 uur kregen wij te maken met een kerkdienst, die we
voor een deel op video hebben vastgelegd. Honderden
mensen liepen, aan het eind, met kaarsen aan naar buiten.
Tot laat werden er rotjes en vuurwerk afgestoken.
8-04 Paaszondag. Katakolo - Kalo
Nero.
's Morgens om 06.30 uur kwam er alweer een cruiseschip
binnen, een mooi gezicht bij opkomende zon. Net als
gisteren hebben we het dorp bezocht en een rode zonnehoed
gekocht. Daarna hebben we onze route vervolgd richting
Methoni. In Kalo Nero stonden we geparkeerd, langs de
weg, aan het strand. Wout informeerde bij een ober of we
daar mochten overnachten. Geen enkel probleem was het
antwoord.
9-04. Kalo Nero - Vasilitsi
Ons doel was aan het strand te gaan staan in Methoni.
Door de bergen over de oude weg was het heel leuk en
mooi. Onderweg zijn we gestopt voor een
bezienswaardigheid, er was een nederzetting geweest de 15
eeuw voor Christus. De graftombe was in 1996 ingestort en
weer opgebouwd, er hadden 12 doden in gelegen stond op
het bord. Daarna naar Methoni. Nu net zegt Wout: we
blijven toch niet staan. Er stond een bordje
verboden te kamperen. Op naar de camping, die bleek
gesloten. Dan vertrekken we naar een dorp verderop.
Vasilitsi aan het uiterste puntje van deze landtong,
advies van een Fransman die Wout sprak. Het was in het
dorp niet goed aangegeven, maar nadat we nog eens terug
reden zagen we een afslag. Bij navraag aan een Griek, die
bij zijn brommer stond, begrepen we dat we goed zaten en
we de weg moesten blijven volgen tot het asfalt ophield.
Al met al was het een beetje te veel van het goede, omdat
we verder moesten dan gepland. Het duurde en duurde,
eindelijk, ja hoor, een klein strand waar een vergane
verroeste boot in zee lag. Een Duits gezin met drie
kinderen stond hier al een poosje, zo te zien. Helemaal
op kamperen in gesteld. Ze hadden opblaasbootjes, en
spullen waarmee ze in zee speelden, een eldorado voor ze.
Als het weer morgen is zoals de afgelopen dagen, gaan wij
ook weer eens lekker buiten luieren. We kunnen de
satelliet Hot Bird niet vinden, die nodig is om BVN te
ontvangen. Zo zijn we van al het nieuws verstoken. Het
landschap waardoor we rijden is adembenemend mooi. En de
dorpjes waar we dwars doorheen rijden zijn
schilderachtig, het zijn clichés, maar ik kan het niet
anders omschrijven, het is echt genieten. Grote stukken
naar dit plekje, waren onbewoond, leek wel.
10-04 Vasilitsi - Koroni.
Heerlijk weer, stoelen en tafel naar buiten, was in het
sop en later in zee uitgespoeld en in een mum van tijd
droog, gaat prima. We waren net aan onze siësta
begonnen, werden we wakker getikt, het Duitse gezin liet
weten dat ze vertrokken. Enkele tijd later waren we
alleen, de net gearriveerde Fransen gingen er ook weer
vandoor. Wout had er op gestaan om te blijven staan. Maar
toen ik zei: Zullen wij dan ook maar, kwam
hem dat ook goed uit, want hij zei metéén: oké,
we gaan. Nog geen 10 km verderop, hadden we in een
verslag gelezen, was een heel romantische haven, Koroni.
We verbaasden ons er al over, als je er kunt komen
is het een aanrader. Ik heb de route er naar
gefilmd. Ongelofelijk, wat een straatjes en dan ook nog
met hellingen en met tegenliggers. Halverwege, kwam tot
overmaat van ramp er ook nog een grote bus ons tegemoet
die commandeerde terug tegen ons. Gelukkig
was er de mogelijkheid om aan de kant te gaan staan en
ging de stoet weer in beweging. Al deze avonturen waren
het waard, want de haven is een schilderij. We besloten
hier eens lekker vis te eten met heerlijke Griekse
salade. Wout had zin in octopus en ik nam mosselen, beide
was geen goede keus, vonden we later. We gaan ook zelden
uit eten en we hebben er altijd spijt van. We staan
alleen tussen de vissersboten, er zijn geen verbodsborden
voor campers. De eigenaar van het Visrestaurant zei dat
waar wij staan de politie geen bezwaar maakt, maar wel
als je te dicht in de buurt van de restaurants zou komen.
Later spraken we Belgen die om 22.30 nog wel waren
weggestuurd. Heel veel campings zijn nu nog niet
open. Inmiddels is het 22.00 uur Griekse tijd. De
vesting, vlak naast ons, staat in de schijnwerpers. Er
schijnen een nonnen- en monniken klooster binnen de
ommuring te zijn. Ook een begraafplaats die bij avond
verlicht is. Voor ons te onbereikbaar hoog.
11-04 Koroni - Bouka beach.
Onder begeleiding van Dean Martin I sit down and
write myself a letter begin ik mijn verslag van
vandaag. We werden wakker met weer een stralende zon. Het
werd ook flink warm vandaag. De terugweg uit dit dorp met
de straatjes waar nauwelijks een camper in past, viel
mee. Gisterenavond was ik wezen kijken waar we
makkelijker weg konden. Aan het eind van de boulevard was
de mogelijkheid linksaf te gaan. Daardoor stonden we
dicht bij de uitvalsweg naar Kalamata. Met veel
slingerwegen en prachtige vergezichten, veel bloemen,
meestal geel, naast in bloei staande diep paarse
meidoorns, heel mooi.
Ongeveer 10 km voor Kalamata namen we de afslag naar
Bouka beach. Een rustig strand met nog niet in bedrijf
zijnde eetgelegenheden. Een Deen, die al vanaf oktober
door Griekenland zwerft met zijn camper, gaf ons een tip
op een andere plaats te gaan staan, achter hem naast het
openstaande hek van een niet in gebruik zijnde
tennisbaan. Zo af en toe kwamen er wat Grieken aan het
strand, sommige eerst pootje badend en dan doken ze er in
hun onderbroek toch maar in. Nou, dan moet ik toch ook
maar vond ik. Onze eerste poging, of wij waren te warm of
de zee is nog veel te koud, maar het viel tegen. We
hebben snel onze haren gewassen en later met schoonwater
nagespoeld. Nu komt de Deen vragen aan ons, om even te
komen vertellen over Nederland, ze willen op de terug weg
naar een aantal plaatsen toe. Ze vertelde over hun
reizen, in 3 talen soms. Ze hadden een 30 jaar oude
camper en in Denemarken een zomerhuisje. Zij waren al in
Israël, Jordanië, Turkije, Hongarije, enz. geweest, er
gebeurde hen niets, wel in Spanje, daar hadden ze de hele
camper leeggehaald.
12-04 Bouka beach
9 Uur buiten in de zon zit ik te schrijven, straks gaan
we van alles ondernemen. Sanitair regelen, water halen.
De waterpomp voor ons drinkwater heeft het opgegeven. Het
zal niet makkelijk worden om een nieuwe te kopen, we
hebben nog niets gezien dat op een campinghandel/zaak
lijkt. Er zijn hier in de buurt wel grote supermarkten.
We krijgen net een adres van een Bosch zaak in Kalamata.
13-04-2007 Bouka beach.
In Messini bij de stoplichten recht door links een
zijstraat in, daar was een Internet mogelijkheid. Er
stonden wel 35 pcs, met allemaal schreeuwerige
jongeren, die hun spontaniteit uitwisselden door met
elkaar over hun spelletje te communiceren. Kim onze
kleindochter was net bezig met chatten en zei hallo
Opa, leuke ervaring zoiets onverwachts.Op Google
hebben we gezocht hoe we de satelliet Hot Bird konden
opzoeken. Wout heeft wat gegevens overgenomen maar het
lukt hem nog steeds niet. Vervelende van alles is dat je
ook geen weerberichten kan ontvangen. Stom genoeg hebben
we ook geen wereldontvanger meegenomen. Eerst weer
boodschappen gedaan bij, ja hoor!! de Lidl, op de rotonde
richting Kalamata. Het waterpompje kopen kunnen we
vergeten, we hebben aan de haven in Kalamata geprobeerd
bij winkels met scheepsbenodigdheden, ze hadden wel
pompjes, lenspompjes, om water ergens uit te
pompen, maar dat zochten wij niet. Bij de Champion, die
we daarna zagen, ook op dat plein van de Lidl, kochten we
op de terugweg een gebraden kip, die we gelijk op de
parkeerplaats op aten, met knoflooksaus. We hadden best
trek, zeker Wout die had heel wat afgelopen. Wat hij
s nachts moest bezuren met kramp in zijn
scheenbeen. Ja, ook ik verschalk een dergelijk lekker
stuk kip, de weegschaal is mee, verklaar mij niet voor
gek, t is bittere noodzaak, gaat goed gelukkig.
Vandaag staat er meer wind, we hadden net gezegd het kan
wel met de luifel, hij slaat er net overheen omdat we hem
wat schuin naar beneden hadden gezet, toen na een uurtje
de wind hem, zeer onverwachts, toch oppakte en uit zijn
bevestiging rukte en in zijn geheel op het dak van de
camper smeet. Grote schrik!! Hij bleef nog net aan de
rail hangen met een punt. Met behulp van de buurman die
er meteen was, en met een touw van hem, werd hij eerst
vast gesjord aan de leggers op het dak. De slinger om hem
in te rollen zat er nog in, Wout is er toen met het
laddertje bij geklommen en heeft de hele luifel weten in
te rollen. Jammer genoeg viel tot overmaat van ramp toch
nog de hele constructie met een klap naar beneden, de
buur en ik konden nog net dat zware gevaarte ontwijken
door opzij te springend. We kamperen echt niet voor het
eerst, maar zoiets stoms is ons nog nooit overkomen.
Omdat wij in onze kleine integraal Hymer er
voor kiezen het bovenbed als opbergruimte voor stoelen
enz. te gebruiken, hebben we alleen de twee
vliegtuigstoelen tot onze beschikking. Geen enkel
probleem, een groot dienblad is onze tafel, voor van
alles en nog wat, met een kussen op schoot heb ik een
mooie pc tafel enz. Wout gaat na het eten als de wind wat
is gaan liggen, samen met de Deen, nog wat schade
herstellen en de luifel op het dak vastbinden. Jammer,
moeten we de hele vakantie dit comfort ook weer missen,
Dan maar in de schaduw van onze camper, op veel plaatsen
kan je de luifel niet eens uitzetten.
14-04 Bouka beach Mistras
Mistras.
Zoals hier bv. We staan bij de ingang van de ruïnes in
Mistras, even voor Sparta. Bij aankomst stonden er 2
campers met een van de bewoners, Duitsers, daar wisselden
we even leuke ervaringen uit. Zij vertrokken net als de
anderen maar wij vonden het genoeg voor vandaag. In
Griekenland voelen wij ons veiliger dan waar ook. Het was
een onvergetelijk rit door de bergen. Vermoedelijk zaten
we wel op 1500 m, in de buurt staan toppen met sneeuw die
meer dan 2000m hoog zijn. De bergen zijn net zo ruig als
in Oostenrijk, we hebben heel wat haarspeldbochten
gereden. Wat er binnen korte tijd kan veranderen. Wout
informeerde bij het loket van de entree of we konden
blijven staan om te overnachten? Kan zijn dat de
politie je wegstuurt, dat laten wij er nooit op
aankomen. Stel dat het laat gebeurt, dan kun je in het
donker naar iets anders uitkijken.We kregen het
advies tegenover een taverne onder de platanen, dat
plekje hadden we zelf ook al opgezocht op internet. Wij
vol goede moed er heen, kwamen we eraan stonden er ook
waarschuwingsborden, No camping. Een eindje terug was er
een camping, dat zou de eerste zijn, 22
laagseizoenprijs, met stroom, douches en warmwater. We
kwamen hier om 18.00 uur pas aan. Wijzer geworden
zouden we er nu gewoon zijn gaan staan. Het is toch
even luxer onder de douche, dan in de camper je behelpen
zoals vroeger als kind met koud water en een washandje.
De camper, met de Fransman, die ook boven stond was hier
al beland. Wout verwacht dat we morgen regen hebben, aan
de donkere lucht boven de bergen te zien. Dan het wasgoed
van vanmorgen maar niet naar buiten om te drogen. Nog wel
even samen heel veel moed verzameld en aan een nieuwe was
begonnen zonder wasmachine, wel grote wasbakken. We zijn
nu allebei bekaf, wordt het lekker slapen.
15-04 Mistras Mistras - Pirgos
Dirou.
Zondagmorgen. 10.30 u. Na de vaat en de koffie wachten we
nog wat op de was die bijna droog is. De zon heeft wat
last van sluierbewolking af en toe. Aan een tafel met 2
banken eraan vast, waar we net samen koffie dronken, ga
ik nu alleen zitten met de pc, om vast wat verder te
schrijven. Klap ik met alles achterover, gelukkig heb ik
de courage om gauw in mijn val de pc boven mij te houden,
letterlijk met alles inclusief de hele tafel + banken. De
Fransman en Wout hijsen me weer overeind. Ik was bang dat
ik de niet zo goed op zijn benen staande man omver zou
trekken, ging net goed. Met wat stijve spieren ga ik het
meteen aan iedereen vertellen, schrijven. Heb
er zelf erg om moeten lachen. Zo, nu weer de camper
reisvaardig maken. We vertrekken terug naar de kust. Op
weg naar Pirgos Dirou. Lekker, we hebben nog heel wat
weken, tot begin juni.. Eerst hielden we de borden aan
richting grotten, Dirou caves. Al deze
bezienswaardigheden laten we graag aan de goede lopers
over, jammer, maar we zagen al vaker grotten met
stalactieten/mieten. Bij de ingang werden we 2 km
terugverwezen. We moesten langs een steile smalle weg
naar beneden. We zagen al 2 campers staan, dat is altijd
prettig. Als die er zijn gekomen, kunnen wij het ook
natuurlijk. De baai was mooi, het strand was met witte
keitjes. De Duitsers waren van die stoere wandelaars en
dus ook Spartaanse zwemmers, maar het water
is ons nog veel te koud, een graad of 18 zeggen zij,
16-04 Pirgos Dirou
Maandag zijn we in Pirgos Dirou blijven staan. Er was als
afleiding heel wat beestenspul, twee heel lieve jonge
speelse honden. Een kudde schapen met enkele geiten en
een hond. Sommige schapen waren op een afschuwelijke
manier met hun eigen poten aan elkaar gebonden zodat het
leek of ze kreupel waren. Ze strompelden over de rotsen
en stenen. Jammer dat ik dan mij niet verstaanbaar kan
maken, ik had graag met de mannen in discussie gegaan.
s Avonds kwam er ook nog een flinke kudde koeien
met hun kalveren voorbij. Ook sommige van hen waren met
hun voorpoten met een kort touw vastgebonden. Soms ook
met hun kop. Het zal wel zn nut hebben, maar het
was een akelig gezicht s Nachts werden we wakker
van het hevig schudden van de camper, er was een storm
opgestoken die de hele verdere dag duurde. Dat is dan een
dag van lezen en schilderen, ja ik! Weer ontdekt dat mijn
talenten ergens anders liggen. Jammer dat ik toch mijn
klei niet heb mee genomen, dat is een leuke afwisseling
van alle andere activiteiten.
17-04 Pirgos Dirou - Plitra
We stonden daar aan de betonrand dicht bij de haven, net
als de familie Bloot uit hun verslag van 2002. De
leveranciers komen met kleine bestelwagens naar de
klanten, ook naar ons dus, de Bakery met vers
brood. Wout zag appelgebak, lekker warm, bleek het een
soort pizza te zijn met spinazie en uien. Je vindt in
Griekenland nooit eens een markt en maar weinig
winkeltjes. Wij vinden de natuur heerlijk, waar we dan
ook elke dag met volle tuigen van genieten. We rijden
gemiddeld 50 km op een dag, net genoeg om weer volop
avonturen mee te maken en tegen elkaar te zeggen:
wat een prachtige wereld en zingen dan ook:
oh what a wonderfull World, waarvan we zo
kunnen genieten samen.
18-04 Plitra - Limenas Geraka.
Tot onze stomme verbazing hebben we de laatste dagen
gewoon Astra ontvangen. Als Wout Hot Bird heeft
geïnstalleerd en hij dan afstemt op die satelliet komt
er toch alleen maar de Astra satelliet voor de dag. Voor
we verder gingen nog even kijken naar een iets verderop
in het dorp Plitra zou een verdronken stad liggen. Wij er
heen. Er was weinig te zien zei Wout, enkele resten van
muren en een stukje pilaar onder water. De tocht vandaag
ging van Plitra naar Limenas Géraka aan de oostkust. Via
Molar naar Monemvassia. Daar pauzeerden we op de
verbindingsdam, richting het kasteel, dat op een enorme
rots stond. We wisten al dat we daar niet mochten
overnachten. Dan naar het vissersdorp, Limenas Geraka,
geadviseerd door onze aardige Deen. We reden op advies
van een Grieksche in Molar, niet door de bergen naar
Geraka, zij vond die weg erheen te gevaarlijk. Dus namen
we de weg via Agios Ioannis. Lieve help, dat was weer
lachen, ik reed. Je moet doorrijden tot de
haven had hij gezegd. Tussen de huizen en de
terrasstoelen van de taveernes door reden we, vlak langs
de baai. Gelukkig was daar een zwaaiplaats voor
autos en lag er een zeilboot aan de kade. Leuk was
het gesprek dat Wout begon, met te vertellen dat hij ze
bij onze vorige rustplaats, in Monemvassia, had zien
optuigen en uitvaren. Het waren Ieren uit Dublin. Ze
hadden deze keer overwinterd in Griekenland, in Kalamata
aan de zuidkust. Ze hadden al in andere jaren in Spanje
in Cartagena en ook in Turkije gelegen.
19-04 Limenas Geraka - Kosmas
We hebben al weer dagen mooi zonnig weer. Het prettige
van dit jaargetij is, dat het niet zo snikheet is, zoals
ik wel las in verslagen van anderen. Nu na een tocht
omhoog naar Kosmas, waarbij de auto het weer te warm
kreeg van de klim, staan we beneden een schattig pleintje
bij de kerk met weer taveernes. Een Amerikaans echtpaar
uit Winsconsin verwees ons naar een Engels sprekende
Griek, die eigenaar was van een restaurantje. Wout sprak
over zijn buitenboordmotor een oude Johnson met die
Amerikaan, omdat daar de fabriek nog steeds staat maar nu
gefuseerd is met Evinrude. Hij was verbaasd over zo'n
oude motor uit 1932. We aten s ávonds in de
taverne. Lamsvlees en rund met spani,
patat en een Griekse salade, dat laatste is eigenlijk
altijd weer het lekkers. Spani is een veel
voorkomende groente het smaakt als spinazie maar het
lijkt op het groene blad van de paardenbloem. Nog even 2
emmers sop gemaakt om de andere morgen, royaal bij de
bronnen te kunnen spoelen.
20-04 Kosmas - Plaka.
We reden soms heel steil naar beneden, weer door een
bijzonder mooi gebied, naar onze volgende staanplaats
Plaka, veel gefilmd onderweg. In het dorp Leonidio reed
Wout vermoedelijk een eerdere afslag voorbij, we hadden
hem beiden niet gezien. We kwamen daardoor voor een
straatje te staan, zo angstaanjagend stijl en met een
haakse bocht, dat ik zei: niet gaan, dit redden we
niet. Wout ging heel koelbloedig naar beneden en
het ging gelukkig wel goed. Op video vastgelegd. Als ik
had gereden had ik niet gedurfd en ik heb toch ook al
heel wat dorpjes gehad, ook waar we maar net in paste.
Weer konden we aan het strand op de P staan, de
officiële plek, 5, gaat pas in mei open.
21-04 Plaka.
Vanmorgen 4 km terug in Leonidio boodschappen gedaan.
Lekker bij de bakker brood en een bladerdeeg flap met
feta gekocht. Bij een groenteboer kochten we heerlijke
aardbeien, snijbonen, meloen en we kregen een sinaasappel
en een knoflook cadeau. De aardbeien waren hier weer
ouderwets goed. Bij terugkomst was onze plek bezet. We
zochten aan de andere kant van de P een plek. We staan
hier met 10 campers, dat is voor het eerst in al deze
weken, dat er zoveel te gelijk zijn. Plaka is erg in
trek, vertelde de eerste Nederlanders die we zagen. Wout
had een geanimeerd gesprek met hen, ze waren verwoede
zeilers. Vorig jaar hadden zij hier een zeewaardige boot
gehuurd. Ze waren daarmee langs de Griekse kust wezen
varen. We zijn net samen in zee geweest, wat zonder
badschoenen bijna niet is te doen. Allemaal kiezel maar
de zee is bijzonder helder. Voor het eerst was het water
niet echt steenkoud en hebben we een poosje zitten
opdrogen aan het strand. Ook weer even haren gewassen en
na gespoeld met bronwater dat we meenamen uit Kosmas. Het
is heerlijk dat we hier heel gewoon de Nederlandse tv
kunnen ontvangen, op de Astra. Heel bijzonder want er was
voorspeld dat het niet mogelijk zou zijn in Griekenland.
We hebben zelfs alle Regionale zenders, ook omroep
Friesland.
22-04 Plaka - Paralio Astros.
Zondag, we vertrokken om 10.30. dicht bij Plaka wees de
pompbediende ons de kustweg richting het noorden, we
moesten oversteken door een opgedroogde rivierbedding. De
weg was voorspeld als heel mooi en dat was ook zo.
Onderweg weer lekker koffie gemaakt en even geslapen
allebei, op een mooie plek met viskwekerijen in zee. We
hebben zulke wegen vaak langs de kust. We hebben in
Amerika, Californie, ook al eens een dergelijk kustweg
gereden met Gilles en Annelies, daar moeten we vaak aan
denken. We hebben veel plezier van de vrije
camperplaatsen die ik van het internet heb afgehaald. Met
vooral dank aan de familie Bloot. Nu staan we weer op een
dergelijke plaats, Paralio Astros aan het strand in de
buurt van de camping Thirea met weer palmen en een
rumoerige zee. Wout leest net het weerbericht voor
Turkije en Griekenland. Overal zon, droog en een koele
harde wind. Er zijn hier surfers bezig, ook met een
vlieger noem ik ze maar, ik bedoel net een soort
luchtbed. We hebben net een Limburger gesproken, hij
stond hier, tegenover het strand, op de camping, die wees
ons de weg naar een internetcafé, morgen maar eens
proberen. Er zijn merendeel Duitsers, dit was de 2de
Nederlander die we spraken.
23-04 Plaka - Paralio Astros.
Na het internet gebeuren en wat rond gekeken in dit dorp,
Paralio Astros, zijn we niet naar het strand terug
gegaan, maar hebben een plek aan de vissershaven genomen.
s Nachts om 04.00 zagen we in de schemer hoe zij
een vissersboot te water lieten. Voor onze rust hadden we
beter de zee met zijn golfslag herrie, in de nacht,
kunnen kiezen. We werden gewekt door stratenmakers die
met luchtdrukhamers aan de slag gingen. Ook de haven had
een stoffige parkeerplaats. Wat zijn we toch zielig hé?
Ha,ha,ha
24-04 Paralio Astros - Tolo.
We zijn richting Nafplio gereden en hebben aan de haven
gestaan en hebben daar geprobeerd wat te rusten, maar dat
geraas om ons heen zijn we niet meer gewend. Wij op zoek
naar een ander slaapplaats. De aangegeven plek van een
verslag vonden we niet, met veel omzwervingen belanden we
in Tolo aan de kust bij een vissershaven. We moesten
eerst door het plaatsje heen. Later kwamen er nog 3
Fransen bij staan. We keken op de bootjes, die klaar
werden gemaakt om de andere morgen weer uit te varen. Een
heel ijverig volk, die vissers.
25-04 Tolo - Nafplio.
Terug naar Nafplio om eens wat te winkelen Nog steeds
geen waterpompje, zelfs niet in een dergelijke
havenplaats met plezierboten. Volgende keer een reserve
mee.Vanaf 18.00 uur regen, de wind is helemaal gedraaid,
ook geen tv. Net, komt er hier een klein cruisschip
aanvaren, zet wat studenten aan wal en vaart, dwars uit,
van de kade weer weg. We hebben nu een plek achteraan op
een drukke parkeerplaats, dicht tegen de toeristische
taveernes en winkeltjes. Hier staat geen bord verboden te
kamperen, zoals op de hiernaast gelegen grote P. Hoewel
er daar om 20.30 uur toch 2 staan. Morgen de stad weer
uit.
26-04 Nafplio - Paleo Epidavrou.
De bordjes theater wijzen ons al 14 km van te
voren de weg. We komen op een parkeerterrein aan, met
bussen, autos, campers en motoren. Echt een
trekpleister zoals overal in de wereld. Er is een
indrukwekend groot amfitheater uit 4 eeuwen voor
christus. Er zijn mensen, die boven zitten, de
auteurs, hun kennissen, kunnen verstaan. Moet
geweldig zijn geweest in die tijd. In de zomer worden er
voor de toeristen nog stukken gespeeld in sommige
amfitheaters. Een tocht door het binnenland, met veel
afwisselende boomgaarden, sinaasappels en olijven. De
zijn voor mij afschuwelijk. Het is de tijd dat
sinaasappelbomen extra geur verspreiden, het maakt mij
benauwd. We arriveren in Paleo Epidavrou, een
vissersdorp, niet ver van het theater Epidavrou, met een
klein schiereiland, waar enkele campers staan. In een
verslag lazen we dat je daar wordt weggestuurd. We
vroegen bij de kiosk of wij hier mochten overnachten,
geen probleem.
27-04 en 28-04 Paleo Epidavrou -
Bekas.
's Morgens kwamen de Belgen, die we hadden ontmoet in
Nafplio aan de kade, een praatje maken, ze hadden ons
vanaf het schiereiland zien staan. We zijn duidelijk
overal de oudste. Iedereen is lovend over onze
ondernemingsmoed. We besluiten vroeg op een camping te
gaan staan en komen te recht op Bekas camping, Gialasi,
Ancient Epidavros, Argolida. www.bekas.gr. We
krijgen een mooie plaats aan de zee. Waar de buren de
andere dag zouden vertrekken. We hebben er 2 wassen
gedraaid, was gedroogd, camper voor het eerst gewassen,
kleden geklopt, camper uitgedweild en gezwommen. Het is
even doorzetten, maar na afloop onder een flinke hete
douche, voel je als vroeger, als je als kind aan het
strand was geweest, heerlijk, tintelend.
29-04 Bekas - Istmia.
Vandaag reden we van Epidavros naar het kanaal van
Korinthe. We reden naar Istmia over de oude weg en een
brug over het kanaal, op de plaats waar het kanaal laag
is. Aan het vissershaventje met een kinderspeelplaats
staan we alleen. We zien de grote vrachtboten en een
cruiseschip onder begeleiding van een loods in en
uitvaren. Plezierjachten gaan op eigen gezag. Daar kan
niets tegen op, als er zoveel te zien is. Ze moeten soms
wachten, want er is geen ruimte om elkaar in het kanaal
te passeren. Tot het donker werd hebben we alles gade
zitten slaan. Water blijft ons als vroegere zeilers toch
ook trekken. We hebben veel last van de wind wat de
antenne betreft, geen tv dus. Verder hebben we de hele
vakantie vrijwel alles op de Astra satelliet kunnen
ontvangen. Eigenlijk wel fijn, vooral zoals wij vakantie
houden. Van alle indrukken van de dag, zijn we in de
avond te moe. Of schreef ik dit al? We zijn vandaag
precies zes weken van huis, je vergeet dan wel eens het
een en ander.
30-04 Isthmia via Korinthe
Loutraki.
Vanmorgen vertrokken naar Korinthe via de kleine lage
brug bij Istmia. Dat was meteen al een spektakel. Na dat
we over de brug waren gereden zagen we een schip aan
komen. We vroegen ons af hoe hij zou worden geopend, we
konden er geen wijs uit. Bleek hij te zakken, we waren
verbaasd. Er kwamen een cruiseschip ANNA en
een tanker door. Ook een groot luxe jacht, uit Portmouth
GB., en enkele zeiljachten. We stonden direct naast de
brug, op een afrit waar voordien een veer moet zijn
geweest. We hebben gewinkeld in Korinthe, een heel grote
stad. Met dubbel geparkeerde autos, er is geen
agent te bekennen en iedereen vindt het, denken wij, heel
normaal. De trottoirs hebben geen op en afritten voor
invaliden, behalve midden in het centrum maar verbaas je
niet als er vlakbij een dergelijke plek ineens een kiosk
staat, ik rij hele stukken gewoon tussen de rijen
autos. We hebben het plan onze overtocht van
Patras-Ancona over te boeken naar Igoumenitsa-Ancona. We
hebben nog een goed uitziende leuke trip gezien aan de
westkust van midden Griekenland, in een verslag van
familie Bloot, die we ook nog willen maken. We staan nu
vlak voor een internetcafé om te versturen. We hebben na
het winkelen, de tocht naar boven gemaakt naar de heel
oude resten van de oude stad Korinthe. Wout informeerde
of het rolstoel vriendelijk was, ja hoor een deel was met
betonpaden bereikbaar. Het was verder veel gehobbel over
de andere paden, wat wel kon, omdat ze niet omhoog
liepen. Wat echt een goed beeld gaf van de vroegere stad,
waren de tekeningen erbij. Van Korinthe reden we naar
Loutraki ongeveer 10 km, we namen de oude weg en brug
over het kanaal. Heel in drukwekkend, zo heel diep
beneden dat kanaal. We vonden de plekken aan de boulevard
te dicht op de bewoonde wereld. We kozen een stukje
terrein, vlakbij naast een in restauratie zijnde taverne
aan zee. Een mooi uitzicht op de verlichte stad Korinthe,
toch niet echt een goede plek, bleek later. De
autos reden soms met veel kabaal, muziekboxen,
voorbij. Ook midden in de nacht.
1-05 Loutraki - Aliartos.
In heel Griekenland wordt de Dag van de Arbeid nog
gevierd met het sluiten van de winkels en een vrije dag
voor iedereen. We namen de zesbaans tolweg 3.30
van Korinthe richting Athene. We zijn afgeslagen bij
Elefsina richting Thiva, daar werd de weg naar Delphi, om
de stad heen, aangegeven. Op onze tocht door de bergen,
zagen we de Grieken uitgebreid gebruik maken van de
tavernes. Soms was er langs die route een grote
concentratie van autos op parkeerplaatsen. Ons
middagslaapje deden we zonder het te beseffen op een van
die plekken, er waren nog maar enkele autos. We
werden wakker en waren bijna ingebouwd. We reden richting
Delphi en maakte een nachtstop in het dorpje Aliartos.
Midden in het dorp namen we links een afslag naar het
dorpje Evangelistra. Meteen weer linksaf waar ook
meerdere wagens stonden, zoals een bus en een vrachtauto.
Rechts van de weg was een weiland en links huizen. We
spraken het gezin dat net thuis kwam aan en zij zeiden
dat het geen enkel probleem zou geven.
2-05 Aliartos - Itea.
We reden naar Delfhi, met het idee weer flink wat
parkeerruimte te vinden, maar dat viel tegen. Op een
gegeven moment stonden we zelfs vast, omdat volle bussen
midden op de weg hun passagiers lieten uitstappen. Naar
boven kijkend hebben we in een flits iets van de oude
stad gezien. We hebben later in de havenplaats
Itea beneden, aanzichtkaarten gekocht. Aan de
keurige haven, waar weer borden stonden verboden te
kamperen, hebben we heerlijk rustig gestaan. Later bij
het wegrijden zagen we dat het politiebureau nog geen 100
m van ons was verwijderd. We spraken een Nederlandse met
een groot zeiljacht. Ze bleken in Barendrecht te wonen en
zij was geboren op Rotterdam-zuid. Zo zeggen
Rotterdammers dat, niet in maar 'op' zuid. Ze
was lerares geweest op een kappersschool. Ik heb maar
gezwegen over het feit dat Wout voor het eerst mijn haar
had geknipt. Ze waren 60-ers, ze hadden hun jacht in
Griekenland liggen en kwamen zomers en 's winters naar
Holland. Zomers was het hen er veel te heet. Ze hadden
een vijf jarenplan, misschien werd de volgende stap een
camper. Ook overwogen ze een motorboot te nemen. Haar man
had al gezegd: als je gewend bent te zeilen is dat
niets. Dat beaamden wij.
3-05 Itea - Agios Nikolaos.
Na de loslopende honden de rest van de kip gevoerd te
hebben, zijn we richting Nafpaktos gereden. We stopten
eerder, we vonden het genoeg voor deze dag. We zagen weer
een leuk vissersdorpje liggen, Agios Nikolaos. Rechts
afslaan onder de weg door, een smal straatje door en we
stonden pardoes aan het haventje. Het leek uitgestorven
maar om 5 uur kwam er weer wat leven in de brouwerij. We
spraken iemand aan, met handgebaren legden we uit dat we
wilden overnachten, geen probleem. Er was maar weinig
plaats maar in dit seizoen goed te doen. We vonden naast
het haventje een heel idyllisch plekje, enkele stappen
van zee. In de avond hebben we opnames gemaakt van de
verlichting, heel bijzonder. De maan die net boven de
rotsen uitkomt en daarnaast een immens grote rotswand in
floodlight. En aan de overkant, gezien de kaart, Egio op
de Peloponessos.
4-05 Agios Nikolaos - Astakos
We hebben kans gezien op een plek te parkeren waar de
verbodsborden waren afgeplakt met vuilniszaken. Eerst
alles in gereedheid gebracht.om de stad in te gaan. Het
was een flinke wandeling voor Wout en ik zat met een
stalen gezicht weer midden tussen de autos. De
stoepen zijn niet te doen, heel hoge marmeren randen. Aan
een jonge verkoper, die meestal wel wat Engels spreken,
vroeg Wout of hij een reisbureau wist. Hij probeerde wat,
maar het lukte hem niet. Uiteindelijk haalde hij er nog
twee andere collega-verkopers uit de naaste winkels bij
en ja een meisje wist het perfect uit te leggen. De man
van het bureau belde de maatschappij en zei ons toen:
Er is geen enkel probleem, u kunt de boot die u
anders enkele uren vroeger in Patras zou nemen, nu om
23.00 uur in Igoumenitsa nemen. Geregeld, zullen we maar
denken. We gaan in ieder geval niet te laat naar de
haven. 'Bij nader inziens allemaal overbodige zorg.
Daarna rijden we verder naar Astakos. De aangegeven
plaats uit een verslag trok ons niet, we reden het stadje
in en kwamen aan het einde van de hoofdstraat voor een
flink klimmende weg te staan, dan toch maar even een smal
zijstraatje in, richting zee. Het leek weer een
onneembaar gebeuren. Een grote stoep stak uit, maar alles
ging weer feilloos. We belanden op het zoveelste haventje
in dit stadje, de eerste gaven geen toegang. We pasten er
met onze Hymer weer net tussen op sommige plaatsen.
Natuurlijk vergeten wij niet de doden te herdenken, ook
al zijn we ver van huis. We keken o.a. ook naar een
prachtige documentaire van nog nooit eerder vertoonde
oude films en fotomateriaal van de Canadezen, de C.B.C.
In de verslagen kun je zien dat we blij zijn met elk
levensteken vanuit Nederland. We zitten in van die
onherbergzame oorden, dat internetten bijna niet mogelijk
is. De wat grotere plaatsen hier zijn overvol, om het
over parkeren maar niet te hebben. In Astakos overnachten
wij. We hebben weer het heel vredige vissersleven
aangezien, vlak voor onze camper. Wout sprak een van hen
aan om de weg naar Mitikas te vragen, voor de andere dag.
We vermoeden al dat we niet terug moesten door dat
straatje stijl omhoog naar links.
5-05 Astakos.
Wout is nog even naar een zojuist aangekomen
vissersechtpaar gestapt en geprobeerd wat verse vis te
kopen. Het plastic tasje werd aangenomen en er werd naar
schatting ruim één kilo vis in gedaan. Toen hij wilde
afrekenen gebaarde zij dat het niet nodig was. Daarna
zijn we naar een camping gegaan in Astakos. Nu zit ik
heerlijk buiten dit verslag te maken. Er dreigt alleen zo
af en toe een spetter regen te vallen. De temperatuur is
heel aangenaam, gisteren was het benauwd warm en ook
vannacht.
6-05 Astakos - Paleros.
Zondag. Omdat we geen contante euros meer hadden,
zijn we vanmorgen weer vertrokken, richting Vonitsa. De
tocht ging weer door de bergen langs de kust, waarvoor
vele eilanden liggen, het is een heel bijzonder land.
Onderweg maakte we een stop in het dorp Mitikas. De lucht
is half bewolkt en dat maakt het wat weinig helder boven
zee, dat is een beetje jammer. Net voor we dit dorp
bereikte, gebeurde ons iets waar beiden vreselijk van
schrokken. Ons bovenbed, boven ons, kwam naar beneden
tijdens het rijden. De riemen waarmee het bevestigd is,
braken. We reden op een zeer redelijke weg, toen er
plotsklaps overdwars een grote hobbel was, die Wout niet
bijtijds had kunnen zien. We vingen hem samen op, Wout
met één hand, maar toch ook nog wel met zijn hoofd, hij
is net langer en ik met beide handen. De leren riemen
waren beiden afgescheurd op het 2e
gat. We konden nog voorzichtig doorrijden omdat er nog
één gat over was. Maar vertrouwen deden we het niet
meer. Achteraf hebben we nog geluk gehad dat het allemaal
zo is afgelopen. Te laat vervangen, eigen schuld dus. Nu
staan we aan het strand in Paleros. We zagen een
internetcafé waar we morgen even gaan proberen deze
story weer te versturen. Het is een groot strand en we
reden net twee campings voorbij. Hier zoeken we samen
naar een oplossing om het bovenbed weer veilig vast te
kunnen zetten. De handige Wout heeft het weer geklaard.
Maar het blijft een noodoplossing. De zee is onstuimig
geworden en de wind is heerlijk. Als we vrij staan, ga ik
nooit buiten zitten met de laptop.
7-05 Paleros.
Nog even het verslag doorgelezen en aangevuld voor
verzending. Daarna de gebruikelijke zaken om ons rijklaar
te maken.
8-05 Paleros - Vonitsa.
In het laatste verslag zei ik: in Paleros zagen we
een café om te verzenden. Op een mediterraan plein
in het dorp, met een oude stamkroeg met Grieken, werd met
veel tamtam aangekondigd dat we er terecht konden voor
ons mailgebeuren. Na enkele pogingen zijn we vertrokken,
richting Vonitsa. In een verslag schreef de familie Bloot
dat het de mooiste weg van Griekenland was. Moet
wel heel bijzonder zijn zeiden wij, want het
is overal al zo geweldig. Tot onze stomme verbazing
reden we 21 km over een kaarsrechte weg. Ha,ha,ha! Zo zie
je maar, ieder heeft zo zijn stijl van verslaglegging of
iedereen leest het anders. Vonitsa reden we in tot aan de
boulevard, daarna linksaf langs alleen maar, zoals zo
vaak, eetgelegenheden, heel gezellig en ja, ook weer een
internetcafé, daar lukte het wel de vele mails te
versturen, die soms vergezeld gaan van persoonlijke
mails. Binnen in het café vlogen de zwaluwen rond. Ook
haalden we de mails weer op van onze trouwe mensen. Soms
is er iemand online, dat is enig, kun je met elkaar even
chatten. Juist ook als het je kleinkinderen zijn of onze
trouwe buurvrouw die op het huis past. Na deze gedane
zaken reden we, tegen de verkeersregels in, terug langs
de boulevard, tot aan een kerkje tegenover een taverne,
daar gingen we linksaf langs het strand. Weer een
heerlijk plekje, we zijn er twee nachten blijven staan.
Omdat niet alles was gelukt, reden wij de andere avond
nog even terug naar het internetcafé. Toen we om 20.30
uur terugreden, was het al schemerig; de sfeerverlichting
brandde in de eetgelegenheden. Het was nog warm op de
fiets en scoot, de maan scheen, het was een romantisch
tafereel, wij zo samen. Zien jullie het voor je twee
bijna 75-jarigen bij maanlicht? De Grieken staan nog
steeds stom verbaasd naar mijn kar te kijken. We zijn
niet in zee gegaan want de zee-egeltjes waren goed
vertegenwoordigd. Leuk, ik had nog nooit eerder in mijn
leven ze zo goed kunnen bekijken. Ik dacht dat er één
was die een schelpje, dat open was, op zijn rug had, maar
Wout zei in een later gesprek: was leuk hé, met
zon mondje open toen viel bij mij het
kwartje.
9-05
Vonitsa - Kariotes
Plaats konden het niet vinden ook niet op de kaart.
Vermoedelijk Kariotes. We waren vroeg wakker en reden om
9.30 al weer verder, richting Lefkada. Dat was weer een
kippeneindje 21 km. Bij Lefkada aangekomen werden we
omgeleid over een weg met aan weerskanten water. We doken
een onverhard plekje op met een bijna wit strand met
resten van oude molentjes, die op die uit Spanje leken.
We kregen een complete show van surfers ook met planken
zonder tuiggage, maar met een enorme vlieger aan
bestuurbare lijnen, kitesurfers. We zien ze ook wel
overal, ik noem die vliegers luchtbedden. De wind was
heel heftig. We besloten om aan de boulevard te gaan
staan, maar dat was een miskleun. Het héle plaatsje leek
wel opgebroken, er werd een project uitgevoerd. Het werd
met 1.750.000 door de Europese Gemeenschap
gefinancierd. We zochten wat in het rond, maar besloten
richting Nidri door te rijden. Maar wij speurders kwamen
al eerder weer een leuk haventje tegen. Een grote boom
belette ons tv te kijken, vandaar dat ik de stroom nu
gebruik voor dit verslag. Wout sprak een poosje met jonge
jongens, vissers, die hem vroegen of we morgenochtend vis
wilden hebben, daar konden zij voor zorgen, ze werkten
bij een van de boten. Er liggen hier wat grotere
vissersboten die uitvaren in de avond, met een heel klein
bootje op sleeptouw. Het verbaast ons, meestal varen ze
uit in de vroege morgen.
10-05 Kariotes - Vasiliki.
Vanmorgen werden we wakker in een dorp waarvan we nog
nergens de naam van hadden kunnen ontdekken. Het was zo
ontzettend warm dat we met de ramen met de horren er voor
half ontkleed sliepen. Om 4 uur werden we even wakker,
omdat ik het wat fris kreeg, hoe moet het hier zomers
zijn? Na het ontbijt dronken we koffie op een bankje
naast de camper, vlak aan zee. Vindt maar eens zo iets
geweldigs op een camping, alle camperaars zullen dat
beamen. We maakten ons gereed voor vertrek, toen er 2
jonge vrouwen, zussen uit Wychen, aan kwamen fietsen. In
het daarop volgende gesprek bleek dat zij uit Lefkada
waren komen fietsen. Daar waren ze met nog 2 andere
vrouwen in een appartement voor een weekje. We hadden een
leuk geanimeerd gesprek, zij werkten allebei met
kinderen, de één bij het onderwijs en de ander als
tandartsassistente in een praktijk voor kinderen. Beide
waren ze gescheiden, zulke leuke vrouwen, zeker ook weer
te zelfstandig voor hun mannen? Reageren jullie als je
het leest op www.camperland.nl? Had ik beloofd hé!
We reden naar Nidri. Of we het gezien hebben weten we
niet zeker, we nemen aan van wel, ze zijn niet royaal met
de naamborden. We passeerden wel een zeer druk
toeristisch stadje. In een verslag werd gesproken over
zigeuners. Wij hebben wel wat kampeerders met tenten en
zo gezien in het voorbijrijden, of ze deze mensen
bedoelden betwijfelen wij. We nemen dezelfde route terug
morgen, dan zien we het wel, redeneerden we.
We reden het stadje Vasiliki binnen en kwamen weer uit op
de boulevard met alleen maar eetgelegenheden en enkele
souvenirwinkeltjes. Ine mine mutten, rechts
maar, daar zagen we strand in de verte. Niet slecht
gegokt, na wat poep van beesten weg geschept te hebben,
met de pionierschep, kwamen we naast een boot van een
Engelsman, aan de wal, te staan. Die zei dat de plek bij
de veerboot naar Kefalonia naar de havenplaats Fiskardo,
mooier was. Wij zijn even wezen kijken, maar vonden onze
plek leuker, uitzicht op een surf/zeilschool en dicht bij
het strand met een prachtige schone zee en eenmaal door
wat kiezel is er een zandbodem. We zagen na het zwemmen
een pracht beest liggen, dood, met het leek wel Griekse
motieven getekend, een grote dikke zeepaling of een
zeeslang? Achteraf vermoeden wij het laatste, gezien zijn
scherpe tandjes. Thuis op Internet hebben we heel wat te
determineren. Het is ook verbazingwekkend wat we aan
wilde bloemen en struiken te zien hebben gekregen,
geweldig.
11-05 Vasiliki - Kanali.
Na een gesprek met Nederlanders, die over witte
geasfalteerde weggetjes langs de westkust waren gekomen,
besloten ook wij dat te doen. Dat er ook vrachtwagens
reden gaf de doorslag, dus niets aan de hand. In het
verslag lazen wij dat het spannend was, niet gaan dus,
dachten wij eerst. Weer een mooie route, die heel goed is
te berijden langs de westkust van het schiereiland. Wat
opviel was dat alle anders witte lijnen, knalgeel waren.
In Lefkada zochten we een plek langs de haven, maar
spraken daar Nederlanders die daar hun boot aan het
repareren waren, die zeiden dat het er heel erg druk was.
We reden daarom door naar Kanali waar we op een plek met
heus gras stonden, even boven het strand. Daar werden we
getrakteerd op een demonstratie van mannen die probeerde
met ja??? grote luchtbedden noem ik ze maar, te zweven.
Veel resultaten hadden ze niet. Er was er een, die ging
van de rand af het strand op en daarna weer terug naar
boven. Leuke dingen allemaal zo onverwachts, hé?
12-05 Kanali.
Vanmorgen hebben we eerst weer wat rustig aan gedaan,
tegen het eind van de morgen hebben we in dit dorp,
Kanali, bij een Bakery brood voor het weekend gehaald.
Het erg kleine supermarktje trok ons niet, we reden een
eindje de richting Ioannina, waar we morgen heen gaan. We
troffen aan die weg een stalletje met groente, fruit,
eieren en planten. Even terug, richting, Kanali, was een
flinke supermarkt, met een afdeling met veel
strandspullen. Weer keken we of er een afwasborstel was,
maar die zijn nergens te koop, volgende keer een reserve
meenemen. Nu 16.00 beginnen de waterbedden weer te
vliegen. Er stapt er net een uit zijn auto, die er een
helm bij opzet, daar verwacht ik veel van. Er is een
heuveltje, van de opwaartse wind daarvan maken ze
gebruik, er zijn er die met alles naar boven lopen en dan
proberen naar beneden te zeilen. Zoals je vroeger een
heuvel op liep om met je slee naar beneden te gaan, meer
is het niet. De zee maakt veel herrie en er zijn flink
wat golven, voor kinderen leuk, maar ons trekt het niet.
We hebben net even gezond spinazie met gekookte eieren
gegeten, uit een potje uit Holland, we waren groente
vergeten te kopen, ha,ha,ha, en morgen is het zondag.
Toch handig een kleine reserve. We hebben nog in de avond
de was uitgespoeld in zee, met golven die ons allebei
aardig nat spetterden, we konden ook maar nauwelijks
blijven staan met de emmers, lachen hoor. We krijgen wat
zorgen of we het wel zullen halen met het laatste gas, we
weten een adres, als we van de boot afgaan in Italië. SS
16 km 257 AGIP. Opmerking: bij de terugreis kregen wij
geen gas.
13-05 Kanali - Kato Lapsista.
We stonden in Kanali beach, voor de 2de
nacht, nu alleen. Om 7.30u, was er de eerste Griek met
een mooie Hobbycamper. Dat was uitzonderlijk, er zijn
weinig Grieken die of een camper of caravan hebben. Wij
vertrokken bijtijds. Onze schrik was groot toen bleek dat
de camper niet voorgloeide en dat op zondag, dit met het
oog op garage hulp. Maar Wout zou Wout niet zijn als hij
niet even hocus pocus, onder de motorkap dook en
letterlijk aan wat snoeren frutselde en ja het had
succes. Hij vermoede dat het vocht er invloed er op had
gehad, niet zo gek deze plaats net boven de zeespiegel,
er was veel damp, alles voelde klam aan. Op naar
Ioaninna, om de andere dag richting de Vikos-kloof te
rijden. Bij Ioaninna hadden we aan het meer een plekje
verwacht. In onze wanhoop, van de hitte, streken we neer
op een mooi parkeerterrein. Een politiewagen, die op de
weg langs het meer heen en weer reed en af en toe bij ons
in de buurt stopte, in de schaduw, sprak Wout aan. Hij
adviseerde 2 km verder op te gaan staan, deze
parkeerterreinen langs de kust, waren allemaal van
hotels. Afin, 2km verder was een stuk terrein, maar wij
vonden het niet geschikt, we reden wat door en belanden
iets verder op bij een zigeunerkamp, wij hebben in
Frankrijk daar heel slechte ervaringen mee, dus reden we
de stad weer uit. We kwamen bij een hele druk en smal
gedeelte van de stad, bij een fort. We hebben erg moeten
zoeken voor we weer op de weg kwamen die was bedoeld.
Door dat we meestal aan zee staan, misten we de zeewind
ook natuurlijk. We reden de stad weer uit, naar het
eerstkomende dorpje, dat werd Kato Lapsista. We reden een
pad in waarbij de mogelijkheid was even te gaan staan. We
zagen een aantal mensen druk in de weer met iets. Wout
stapte naar ze toe om te vragen of er bezwaar bestond om
een nachtje hier te staan, geen enkel bezwaar, wat zijn
die Grieken een gastvrij volk. Ze waren bezig, met de
hele dorpsgemeenschap vermoed ik, de schapen te scheren,
er werd ons een tuinstoel aangeboden en Wout filmde het
hele gebeuren. Het ging niet echt zachtzinnig moet ik
zeggen, er waren beesten die een flinke snijwond opliepen
en ze werden hardhandig op de plek van handelen gesleept
aan 1 of 2 poten. Toen hadden we het wel gezien en
bedankten voor de gastvrijheid. Er was een jongetje van,
ik denk 10/12 jaar die goed Duits sprak, hij had 8 jaar
bij zijn Oma in Hannover gewoond, hij fungeerde als tolk.
Ik vergeet steeds te vertellen dat de Grieken het
vanzelfsprekend vinden dat je voor een deel op de
vluchtstrook rijdt, zodat er op, b.v. een tweebaansweg
toch gepasseerd kan worden, levensgevaarlijk! Degene die
je inhaalt verwacht te kunnen gaan, maar ook de
tegenliggers hebben dat idee. Het is ook verbijsterend
zoveel herdenkingplekken er langs de weg zijn. Piepkleine
huisjes zijn dat, soms met een brandend olielampje er in,
er staan flesjes olie bij zodat een ieder de lampjes
brandend kan houden. Om 20.00 uur kwam de jongen ons
zeggen dat we beter op het landje van zijn Oma konden
gaan staan. Want er waren soms wat Albanezen die ook al
bij hen hadden gestolen. Deze plaats is niet zo heel ver
van de grens van Albanie. De plaats Kato Lapsista had
zijn echte, nog landelijke geuren.
14-05 Kato Lapsista
Op deze dag werd in 1940 Rotterdam in enkele minuten plat
gegooid. En waren we de hele binnenstad kwijt. We zijn
vanmorgen vroeg vertrokken. Uit het huis van oma kwam
iemand expres ons heel hartelijk uitzwaaien. De toch door
de bergen, flink omhoog, ging naar Monodendri. In het
stadje Kalpaki liep daar een wit weggetje heen. We
hoorden van de Belg dat het in het eind overging in een
niet verharde weg, geen probleem. Kwam hij er, dan wij
ook. Het was geen niet verharde weg maar een
opgebroken smal weggetje, waar hard aan gewerkt werd,
rampzalig natuurlijk. 'Bij een cafeetje moet je toch
blijven doorrijden', had hij gezegd, dan kwam je op 100 m
van de kloof en kon je er een indruk van krijgen. Wout
nam vanaf dit parkeerterrein met cafeetje eerst eens
polshoogte en zei `dit doe we niet, dit is te gek. Het is
minstens nog 600 m naar boven lopen. Wout is nu met de
camera en een rugzak met een fles water naar de plek. Als
je van de andere kant bij Papigo de kloof benadert, kun
je er een wandeling doormaken die ongeveer vier uur
duurt. Wout kwam terug en was enthousiast over wat hij
allemaal had gezien. Ook weer veel wilde planten. Later
begrepen wij dat we de borden ''Vikoskloof" niet
hadden moeten nemen, maar het dorp Monodendri zelf in
hadden moeten rijden. Jammer, maar ach, niet getreurd, er
valt zoveel te genieten. We reden naar beneden richting
Kalpaki. We namen de weg naar Ioannina tot aan de oude
weg door de bergen richting Igoumenitsa. We wilden niet
in de drukte van die stad terecht komen en namen een
zijweggetje naar een klooster staat op de kaart. Daar
belandden wij. Het was meer dan heet. We zetten de camper
onder een heel grote kastanjeboom midden op het
kloosterpleintje. Er was een heerlijke koude bron, die in
een bak uit liep. We maakten onze polsen en gezicht
heerlijk koud. We hebben, zonder dat we door wie dan ook
werden gestoord, die nacht geslapen. We voelden ons jaren
terug in de tijd, zoals de mensen uit het verre verleden.
Vroeg in de morgen, we hadden net ontbeten, kwam er een
politie auto aan het eind van het weggetje langs, die
reed gewoon weer door.
15-05 Plataria.
We vervolgden de oude weg naar Igoumenitsa. Het wordt
eentonig om te zeggen, maar wat een land, wat een natuur.
Als je daar niet echt van houdt dan moet je hier niet
zijn. De eetgelegenheden zijn de uitgaans mogelijkheden,
en ja de oude cultuur natuurlijk, waar heel veel mensen
Griekenland voor kiezen. Maar wij zijn wat te laat naar
dit land gegaan daarvoor. Bijna 75 jaar, dan spring je
niet zo gemakkelijk meer rond in de opgravingen. We zagen
wel Oud Korintië en het amfitheater in Epidavrou We
zagen het vroeger al wel vaker in andere plaatsen van
Europa. In de stad Igoumenitsa was het heel druk, er werd
32 graden aangegeven. We reden er vlug weer uit, naar
Plataria aan de kust met een zeewindje. Wat een
verademing, na al die dagen in het binnenland met zijn
hitte. Er kwamen steeds meer campers bij staan. Vele
kwamen net van de boot Griekenland binnen. We troffen ook
weer de Belg die ons de Story en nog meer van
dat soort bladen had gegeven, aardig bedoeld maar niet
mijn lectuur en de roddels over bekende Belgen, daar kan
ik zeker niets mee. Ik was net van plan ze hem te geven,
toen Wout me er op attendeerde dat ik ze van hem had
gekregen. Ik had hem van veraf niet herkend.
16-05 Plataria.
Naast ons staan Nederlanders in een busje met hefdak dat
ze zelf, 12 jaar geleden, hebben ingebouwd. Een echte
knutselaar, natuurlijk hebben Wout en hij heel wat
informatie uit te wisselen. Laat deze man Wout nou aan
een oud waterpompje kunnen helpen. Zelf heb ik met zijn
vrouw onze wetenswaardigheden uitgewisseld. Zij bleken
ook raskampeerders te zijn geweest en vonden het daarom
het ook zonde om afscheid te nemen van hun busje. Ze
vertelde dat ze op teletekst in Holland gezien hadden dat
er afgelopen woensdag of donderdag in Griekenland een
aardbeving, 6,7, was geweest op een eiland voor de kust
van de Peloponesos, die tot aan de westkust voelbaar was
geweest. We hebben een foute inschatting gemaakt wat de
afstand was naar de boot. Daarom overwegen wij om wat
eerder terug te varen naar Italië, dat ons aan de kust
ook nog heel veel te bieden heeft. Toch nog maar even
niet eerder terug naar Italië. Dank aan iedereen die ons
terugmailen. Want zonder enkele mails of een smsjes
zijn 3 maanden wel erg lang, zonder contact met je
dierbaren, familie en vrienden. We hebben hier heerlijk
in zee gepoedeld, er was alleen wel wat zeegras, niet te
verwarren met zeewier, wat een temperatuurverschil met
het begin van de vakantie, dit was heerlijk. We wasten
onze haren maar weer eens. We reden weer samen naar een
internetcafé. Er stonden tussen de vele campers ook nog
andere Nederlanders, deze mensen kwamen uit Groningen.
Hij moest erg lachen toen hij mij lachend voorbij zag
karren. Ik zeg net tegen mijn vrouw, zei hij,
kijk, slim, zo kun je toch nog lekker
genieten. Kortom we raakten aan de praat. Zij
hadden een pick-up met opbouw. Ze waren geïnteresseerd
in waar wij allemaal gestaan hadden. Zij kwamen net aan
en waren nooit eerder in Griekenland. Wout haalde wat
later op de dag onze kaart op, met in het groen
aangegeven vrije plaatsen en knoopte er een paar uurtjes
kletsen aan vast. Hoezo vrouwen zijn kletskousen?
17-05.
We namen vanmorgen, in Plataria, roerend afscheid van
onze Nederlandse buren uit Eemnes. Hij had bij de haven
waterslangen gezien, het bleek dat bij de
stroompilaartjes voor de plezierjachten ook waterkranen
zaten. We vulden onze voorraad lege flessen nog een keer
en zetten die in het kastje, waar de tv altijd op staat.
Omdat daar de scootmobiel tegen aan gesjord staat, hebben
we daar al snel het deurtje uit gehaald zodat we die
ruimte ook kunnen benutten. We hadden al vaak horen
zeggen dat de Meteora's zo mooi waren. We gingen dus
terug naar Ioannina, we namen nu niet de route door de
bergen maar de snelweg vanuit de kust naar Ioannina. We
deden onze middagpauze op een parkeerterrein van een heel
groot sportcentrum, dat met een hek kon worden
afgesloten, rechts van de weg, 5 km voor Ioannina. Daarna
reden we richting Metsovo. Vlak voor het centrum van
Ioannina werd met een bordje linksaf vliegveld
aangegeven. We wisten dat we langs het vliegveld zouden
komen, dus sloegen we linksaf, goed gegokt. Op een
gegeven moment waren er de borden die Metsovo aangaven.
Wout zat achter het stuur net bij het mooie, maar het
zwaarste stuk door de bergen. Het was een flinke klim,
met veel vrachtverkeer en soms wat wegversmallingen.
Terug namen we een makkelijkere tocht over een stuk nieuw
aangelegde weg.We reden van de hoofdweg af naar beneden
Metsovo in, verrassend! Wat een mooi plein, met heel veel
bankjes en aan souvenirwinkeltjes en eetgelegenheden geen
gebrek, bv. met lamsvlees aan het spit enz. Allemaal
mannen stonden of zaten bij elkaar, naar leeftijd
ingedeeld. De ouderen zaten in een soort praathuis, zoals
bij meneer De Uil uit de Fabeltjeskrant. Om
klokslag 9.30 uur ging het licht van de winkels uit en
iedereen vertrok naar huis. En wij gingen met de isolatie
voor de ramen en extra dek, ook slapen
18-05 Metsovo.
We waren vanmorgen allebei erg vroeg wakker, maar met de
tocht naar boven in ons achterhoofd dachten we: nog
niet zo gek, lekker rustig op de weg en dat klopte
ook. Wout liep nog even naar de bank om te vragen of er
boven wel genoeg zicht zou zijn. Er zijn altijd wel wat
wolken had ze gezegd maar zelf was zij er nog nooit
geweest, maar het moet wel heel mooi zijn, gek hé. We
liepen nog even langs wat winkeltjes en het werd langzaam
aan wat lichter, er was n.l. veel bewolking. We reden met
minder spanning dan gisteren, we begonnen ook eigenlijk
te laat nog aan deze rit gisteren. Ook was dit laatste
stuk eenvoudiger dan het eerste deel. Verrassende
plaatjes waren het die we steeds weer te zien kregen.
Soms een weg met bossen van brem in bloei. Het
hoogteverschil met het daarbij behorende
temperatuursverschil zal zeker uitmaken dat het hier nog
volop bloeide. Soms ineens weer een glooiende weide. Op
de pas duidelijk een landschap van de wintersporters, dat
was ook duidelijk door de palen langs de weg, die als de
sneeuw er ligt de weg markeren. Ook de stations voor de
sneeuwruimers zagen we soms, en dan ineens sta je voor
De Meteora. Wat is dat een
natuurverschijnsel, ik weet er geen ander woord voor te
bedenken. We reden het drukke stadje Kalambaka binnen,
opzoek naar de camping Vrachos in Kastraki.
Heerlijk met een zwembad en alles inbegrepen, ook de
wasmachines 15 per dag. Met en cadeautje bij het
afscheid. We namen een duik, nou ja duik, we zwommen in
het toch wel wat koude water.
19-05 Kastraki.
Na alle hoeken en gaten van de camper te hebben
doorzocht, deze keer naar de portemonnaie met alles er
in, pasjes enz. De wc, vaat en ons zelf gewassen te
hebben, vertrokken we om 11.00 uur van de camping. Op
naar de Meteora, alle problemen meteen vergetend.
Ademloos genieten, of zoals om beurten tegen elkaar
zeggend: Wat een wonderlijke wereld. In het
geheel staan er 26 kloosters op onmogelijke plaatsen,
hoog op de rotsen. Sommige zijn te bezichtigen, enkele
zijn alleen nog ruines. Gelukkig zijn we er op attent
gemaakt dat je dit zeker niet moet overslaan als je
Griekenland bezoekt. vrienden van ons waren hier al
in 1966, die werden nog naar boven gehesen in een bak,
vertelde zij ons bij terugkeer, nu waren er de trappen
heen. De Grieken zelf zeggen: het is het mooiste
plekje van Griekenland. Dat is zeker niet
overdreven. Je komt ogen te kort om alles in je op te
nemen. Heel geconcentreerd op een plek, allemaal
rotsformaties. Op een plek, helemaal boven, waren we
betrokken bij het vastlopen van een bus. Achter ons week
een camper uit om een tegemoet komende bus te laten
passeren, maar daar was geen ruimte voor, en wij konden
niet meer naar voren om hem uit zijn moeilijke situatie
te reden. Ach, iedereen die autorijdt en zeker in de
bergen kent dit. De handrem hield het maar net, dus ook
nog maar in de versnelling gezet. En dat kort op een
geparkeerde auto, zodat, als je dan weer start om weer
weg te rijden, het allemaal zeer oppassen geblazen is.
Het ging allemaal weer prima. Ook tijdens het rijden heb
ik veel gefilmd. Je wilt dan eigenlijk anderen mee laten
genieten, maar meestal is dat bij nader inzien een
fiasco. We stonden te kijken naar bergbeklimmers vlak
boven ons, waarvan ik filmopnames maakte, toen er een
Fordbusje naar boven kwam, dat onverhoeds voor ons
indraaide. Bleken dat de Nederlanders uit Eemnes te zijn.
Na een hartelijke begroeting en uitwisselen van wat we
nog hadden meegemaakt, na Plataria, namen we weer
afscheid. We houden de tijd van de Grieken aan, maar in
plaats van 22.00 uur is het dan 23.00 uur dat het laatste
program dat ons interesseert is afgelopen.
20-05 Igoumenitsa.
We reden naar de receptie om 9.45 uur om te vertrekken.
Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het
afscheidscadeautje was een icoonplaatje op een harde
ondergrond geplakt. Echt niet aan ons besteedt, het was
zondag vandaar misschien. Het heeft veel geregend
vannacht en de hele weg terug naar Igoumenitsa vielen er
ook wat buien. Maar dat hoort bij het Pindos
gebergte zei een inwoonster van Metsovo, 'het is er
snikheet of erg koud. We reden deze terugweg, een
groot stuk naar beneden, over de nieuwe weg naar
Ioannina, en daarna meteen naar de haven van Igoumenitsa.
We zijn niet de enigen die 5 uur van te voren al op de
kade staan. Zo konden we even bijkomen van de prachtige
tocht, ondanks de regen. We boekten ons in voor de
eerdere terugvaart naar Ancona, dat geeft geen enkel
probleem. We hadden geboekt voor 29 mei in Patras. Nu
kunnen we nog wat rustig langs de kust in Italië, naar
Venetië rijden. Daar waren we in de tijd dat de kinderen
nog meegingen en dat is een eeuwigheid geleden. We hebben
tot nu toe 4600 km hebben gereden, vanuit Sneek. Het was,
zeggen mensen, hij geboren in Sneek en zij in Rotterdam,
aan de kust aardig weer geweest. Het gaat goed met ons,
hoewel we van de week zeiden: We zijn wel toe aan
vakantie uitrusten van de reis bedoelen we, hahaha.
21-05 Boot de Ikarus Palace.
Die ons van Igoumenitsa naar Ancona brengt. We werden om
23.00 uur ingescheept en voeren om 24.00 uur. We reden
naar het camperdek door een korte smalle steile helling
op te rijden, we zijn wel wat gewend, dus geen enkel
probleem, het 4de
dek dat alleen met een extra pasje bereikbaar is. Je gaat
met de lift naar boven, maar terug kun je niet met de
lift, die deur naar het dek is dan afgesloten. Dat houdt
in dat je dan, met de trappen, 2 dekken naar beneden moet
lopen. We zijn om 15.00 uur in Acona, dat is snel in 15
uur over. We hebben heerlijk in ons eigen bed geslapen en
vanmorgen, samen in de invalidenbadkamer gebadderd. We
zetten weer thee met de 500 watt elektrische waterkoker
en ontbijten. Die overtocht vind ik niet alles, je hangt
maar wat rond op de dekken of in je camper. Het uitzicht
blijft de zee, even leuk, maar dat is het dan. Het lijkt
ondankbaar maar we zijn verwend. Vanmiddag vlug weer eens
een supermarkt in, voor wat verse producten en het liefst
een bakker voor brood. Ik ben niet aangekomen tot nu toe,
een hele prestatie in een bijna drie maanden durende
vakantie.
22-05 Ancona - Gradara
We waren op tijd aan en het af rijden gaat
ongeorganiseerd, het recht van de ongeduldige geldt hier.
Kan er nog steeds niet tegen als een Duitser zijn fatsoen
verliest en ons klem zet. We rijden richting Rimini,
allemaal goed aangegeven, dat verloopt uitstekend. We
gaan op weg naar de vrije plaatsen, dat lukt ons niet
goed. We rijden Fano in, waar we op de heenweg zo
geweldig hebben gestaan, maar vinden het niet terug. Dan
maar doorrijden, we besluiten bij Gradara linksaf te
slaan en realiseren ons al snel dat we hier ook stonden
op de heenweg. Een goede plaats met water en
vuilwaterlozing. Alleen de parkeerbetaling is wat vreemd
geregeld. We waren deze aaneenschakeling van bebouwing
aan de kust, ontwend. Elke poging om op een boulevard te
gaan staan mislukte.
23-05 Gradara - Mesola.
We besloten iets uit de kust een dorpje in te rijden en
ja daar was Mesola. In het boekje werd aangegeven bij het
sportveld, even zoeken naar de juiste plek. Wout zag
XXV Avrill staan en zei: als we in de
Via 2 Giugno moeten zijn, zitten we vast in de
buurt en dat klopte gelukkig. We staan alleen in
dit dorp. Maar alles is ingericht voor de camperaars. We
redeneren dat als dat wordt aangegeven, het een veilige
plek is.
24-05 Mesola Mestre.
Vanmorgen weer vroeg gaan rijden, dan is het nog niet zo
heet. Richting Venetië. Daar komen we weer in een
heksenketel van verkeer terecht. Zoekend door Mestre,
want dat is de eerste mogelijkheid op een camping. De
eerste die we binnenrijden heeft een zwembad en
shuttlebus naar Venetië, dat lijkt ons ideaal. 27
plus 8 voor de bus. Als we eenmaal staan, blijkt
hij naast de startbaan van het vliegveld te zijn. Niets
aan de hand, maar ze vertrekken soms om de 3 á 5 min. We
proberen wat te rusten, dat lukt en we vertrekken naar
Venetië met de bus van 15.00 uur. Om te voorkomen dat we
nog een nacht langer hier moeten staan, gaan we snel even
een paar uur heen terug. Heel veel herkenning, we waren
er al eens 30 jaar geleden. En wat zijn er veel
filmfragmenten waar deze, unieke plaats, wordt gebruikt.
We stappen na een 100 m lopen van de halte op een
stadsboot en hebben een prachtige plaats op de punt.
Zo, zeggen we tegen elkaar: we stappen
niet af, lopen is jammer genoeg toch niet mogelijk en
deze plek krijgen we niet zo gauw weer. Ik heb veel
gefilmd en zitten genieten en me verbazen. Wat een wereld
hebben wij er van gemaakt, zodruk als het op de weg is,
zo zijn ook de waterwegen in Venetië, niet leuk meer. We
voeren door het Canal Grande.
Gondeliers hadden het moeilijk tussen de stadsboten en
taxibootjes, die er in vele getalen waren. De busboten
stopten op veel plaatsen om uit te stappen. En waar
telkens ook weer veel mensen stonden om in te stappen. We
zeiden tegen elkaar: je zult hier wonen en gewoon
van en naar je werk moeten gaan. We bleven bij het
opstappunt lekker zitten, de boot ging nog buitenom
verder. Na enkele uren op een harde zitplaats vonden we
het wel genoeg. De bus zou op het halve uur vertrekken,
we kwamen om even voor 18.30 aan en dachten: dat is
mooi, kunnen we meteen mee, nee dus, het werd 19.20
uur. Op de heenweg was er een protestactie aan de gang,
we hebben daar 25 minuten gestaan. Bij een
oversteekplaats voor voetgangers en scuola, school even
verderop waren er bloemen en kindertekeningen gelegd .
Het sprak voor zich zelf. Of de actie nog bezig was toen
we terug reden laat zich raden, maar de chauffeur reed
een flink stuk om. We besloten in het restaurant iets te
eten, we kozen voor een lasagne. Het was heerlijk maar
zoals gebruikelijk met veel olijfolie, we reageerden
allebei met maagklachten, watjes die we zijn. Zo, nu
vertrekken we weer na dat we op de camping dit verslag
versturen. Weg uit dit gebied, rust.
24-05 Mestre Gardameer.
Richting Gardameer voor de camping Bella Italia is er een
plek gereserveerd voor campers. Er staan al enkele
campers, de meeste zijn luidruchtige Italianen. We vonden
de rit hierheen hopeloos, we namen om beurten de SS11 en
de A4 autostrada, allebei enorm druk verkeer. Extra
storend als je net die heerlijke ontspannende Griekse
rust hebt meegemaakt.
25-04 Gardameer
We maken een fietstochtje naar het meer en genieten van
de rust en alles om ons heen. We besloten nog een dag
hier te blijven staan, ik was erg duizelig, het was te
veel die dag ervoor. Het is dan vrijdag Pinksterweekend,
het is een komen en gaan van kampeerders voor de camping.
We giebelen om het gedoe van al die gezinnen met al hun
heisa rond een Pinksterweekendje, je weet wel afgeladen
autos met wandelwagentjes, pakken pampers, enz. Na
22.00 uur mochten laatkomers het terrein niet meer op,
met alle gevolgen vandien. De camperplek raakte flink
overbelast ook caravans tot middennacht kwamen ze binnen.
In tussen werden we ook nog getrakteerd op een prachtig
vuurwerk boven het meer. We vervelen ons geen moment, er
gebeurt zoveel om je heen.
26- 05 Gardameer - Lago di Como,
Tremetzzo
Na alle sanitaire klussen vertrokken we naar ? we zien
wel, niet te ver vonden wij. Maar helaas alle pogingen
een plek te vinden mislukten grandioos. Eerst zeiden
we:laten we proberen in de buurt van Brecia te gaan
staan. Er kwam geen mogelijkheid, kortom het werd
uiteindelijk aan het Lago di Como, Tremetzzo op een
camping. Even nog afrekenen 20, zonder warmwater,
alles nog lekker ouderwets met muntjes, zelfs de afwas.
De rit langs het meer en er vlak voor was weer erg mooi,
de Povlakte is saai, als je zoals wij, gek op de bergen
bent.
27-05 - Lago di Como, Tremetzzo -
Buochs
Iets dat ons nog nooit of sporadisch is overkomen gaat
gebeuren, we hebben er plots genoeg van. Het hete weer,
het moeilijk vinden van overnachtingsplekken, plus een
camping met raceautos en knetterende brommers
vannacht, vanochtend regen en omweer, dat alles is genoeg
om te besluiten dat we eerder richting huis gaan. We gaan
over Luxemburg, omdat we eerst aangaan bij al onze oude
vrienden in Brabant. Geen ramp en geen reden tot klagen
we zijn al vanaf half maart op stap. We proberen vandaag
in Buochs op het geliefde plekje van Nel en Nico Bloot,
schrijver van veel Griekse reisverslagen, aan het
Vierwoudstedenmeer te gaan staan. De vrije plaats is
helaas voor campers niet meer toegestaan en in de
omgeving komen wij alleen maar uit bij bebouwing of
hotels aan het meer. Kortom, naar de camping van Buochs:
18.26. Show your Card van de ANWB. We waren net op
tijd, na ons was er geen plek meer vrij.
28-05 - Buochs - Colmar.
We rijden door het regenachtige, mooie Zwitserland, alles
is opmerkelijk groen, vergeleken met de heenweg, eind
maart. We nemen de geweldig aangelegde autosnelwegen met
zijn vele tunnels richting Basel, om zo via Colmar,
Straatsburg, naar Luxemburg te kunnen gaan. Het is zoeken
naar de aangegeven vrije plaats in Colmar. Je verwacht
toch niet dat je die vrije plaats vindt tussen al het
parkerende publiek, dat geen plaats kan vinden. We staan
voor een grote bioscoop met 12 films. Over het
parkeerterrein verdeeld staan nog enkele campers. Wij
staan als enige op een invalideplaats waarvan er vier
zijn, ik voel me dus niet bezwaard. Wout is op onderzoek
uit, of er een internet mogelijkheid is. We blijven hier
om morgen dit leuke stadje nog eens te bezoeken, we waren
enkele jaren terug al eens hier.
Na nog wat omzwervingen in Nederland arriveren we
uiteindelijk op 30 mei in onze woonplaats Sneek.
Wel bedankt voor jullie aandacht.
Een echte aanrader dit mooie Griekenland.
We vinden het leuk om reacties te ontvangen.
Groetjes van de zwervers, Wout en
Gon Slikkerveer: woutslikkerveer@zonnet.nl
Terug naar
de hoofdpagina
|